Vondelpark: 26 juli 2007

De renovatie van de Slurf, waarover wij al eerder berichtten is kort geleden voor het grootste deel opgeleverd. De paden zijn nu allemaal begaanbaar, maar hier en daar staan nog hekjes om het pas ingezaaide gras te beschermen.

De werkzaamheden hebben een half jaar geduurd, onder leiding van de landschapsarchitect Quirijn Verhoog is de Slurf -het smalle gedeelte van het Vondelpark tussen Stadhouderskade en de brug over het park, weer teruggebracht in de originele Engelse Landschapsstijl.

Het meeste werk zit trouwens onder de grond. De vijvers in het Vondelpark worden vanaf nu gevoed met water uit de Singelgracht, en onder de Slurf ligt nu een stelsel van bezinkputten en biologische filters om het vuile grachtenwater te zuiveren. Verwacht wordt dat de kwaliteit van het water in de vijvers hierdoor enorm zal opknappen.

Wij maken een wandeling van de ingang Stadhouderskade naar het grote Vondelpark, komt u mee? ...

Het doel van de Engelse Landschapsstijl is een suggestie te geven van een ruige natuur, groter en wilder dan het in werkelijkheid is. En hier is men goed in geslaagd.

Als je de drukke Stadhouderskade afslaat door de monumentale poort sta je plotseling in een kaal landschap. Overal steentjes, een enkele boom. Her en der steken rotsen uit het leem, je waant je op grote hoogte in een berglandschap. Iets verder tussen een paar rotsen sijpelt water. Dit is de bron van het water in het Vondelpark.
In werkelijkheid is dit ook zo. Dit is water uit de Singelgracht dat na de eerste reinigingsbeurt even omhoog komt om hierna door het ondergrondse biologisch filter te worden geleid.

Vanaf de bron geeft een kronkelende baan van grof grind de suggestie dat het hier om een klaterende bergbeek gaat, dat hier letterlijk afdaalt naar het groene dal van het Vondelpark.

Wij wandelen ook naar beneden het dal in. Even verderop verlaat de beek het voetpad. Het buigt naar rechts de bebossing in. Een kademuur van natuursteen doet denken dat de beek hier al zich eeuwenlang een weg doorheen heeft geslepen.

Intussen kronkelt het voetpad verder, en buigt even verderop af door een wild bos. Het gevoel echt in de natuur te zijn wordt versterkt doordat hier en daar een boom midden op het pad staat.

De beek ben je al uit het oog verloren, maar als je onder de brug door bent gelopen hoor je het geruis van een waterval (waar nu nog een zwarte buis uit de grond steekt). Via een cascade van rotsen belandt de stroom in rustiger water.
Een rotspartij met waterval is trouwens een bijna verplicht nummer in de Engelse Landschapsstijl, en is daarom alleen al een enorme aanwinst voor het park. Het grachtenwater is hier al gefilterd en biologisch gereinigd.

In deze nieuwe vijver komt het water dan tot rust, en stroomt dan langzaam verder via het Paviljoen Vondelpark verder het grote Vondelpark in.
In het verre verleden van het Vondelpark was hier ook een vijver. Deze werd ooit gedempt om er een midget-golfbaan te kunnen aanleggen. Toen deze een 30 jaar geleden gesloten werd, werd het een grasveldje, een dood hoekje in het park waar al gauw zwervers en junkies zich vestigden.
Nu gooit dit plekje hoge ogen om het mooiste hoekje van het Vondelpark te worden. Naast de waterval staat en Genko-boom, en aan de overkant van de vijver schiet de oeverbegroeiïng al op. Ook zijn er al schrijvertjes op het water gesignaleerd.