Vondelpark: 22 december 2012
Herinneringen aan Anne, het Vogelvrouwtje
Hoewel ze zo helemaal niet genoemd wilde worden. Het was Anne, en ze stelde het op prijs met U aangesproken te worden.
Ik maakte kennis met Anne toen de eerste Halsbandparkieten in het Vondelpark verschenen. Dagelijks voerde ze deze vogeltjes bij de moerascypressen tegenover het Paviljoen. Eerst vraten ze alleen nog nootjes, maar later pasten ze zich aan door boomknoppen te eten.
In 2007, toen de ooievaars de huidige ooievaarspaal innamen, kwam Anne weer in beeld. Iedere avond kwam ze met haar rollator het park in, op weg naar de ooievaars om ze hun portie pens te geven. Ondanks dat ze een hondje had raakten de ooievaars gewend aan haar.
Sterker nog, ze waren handtam voor haar. Als de pens niet snel genoeg uitgedeeld werd, klonk er aanmoedigend geklepper. Hielp dat niet, dan trok een ooievaar aan haar jas om weer aandacht te krijgen.
Zodra Annie bij de Amstelveense Weg het Vondelpark binnenkwam cirkelden de ooievaars al boven haar hoofd, en bleven Annie volgen tot alle jongen gevoerd waren.
De laatste paar jaar kwam het besef dat het beter was de ooievaars niet meer te voeren, en werden de beestjes gelukkig weer wat mensenschuwer. De gezondheid van Anne verhinderde haar de laatste twee jaar nog regelmatig naar het park te komen, maar ieder bezoek van Anne ging niet ongemerkt aan de ooievaars voorbij.
Ze zal gemist worden.
Mat Janssen kende Anne goed, en schreef deze bijdrage:
Vogelvrouwtje van het Vondelpark overleden
Gisteren kocht ik een boekje Vogels kijken met alle driehonderd Nederlandse vogelsoorten. Bij elke soort een prent uit de Artisbibliotheek. Op bladzijde 187 vind ik de Halsbandparkiet: Het Amsterdamse Papegaaienvrouwtje voedt elke dag in het Vondelpark de halsbandparkieten, die in grote, wild vliegende, luid roepende linies over de stad zwermen, tussen bomen door zwenken en hun aanwezigheid voortdurend bekend maken. Er staat een prachtig plaatje bij. Ik besluit een kopietje ervan te maken en aan onze vriendin Anna ‘het Vogelvrouwtje van het Vondelpark’ te sturen. Anna is al een poos ziek. 'Uitbehandeld', zoals dat in dokterstermen heet. De laatste maanden kon ze niet meer in het park wandelen. Van de zomer zat ze bij mooi weer nog vaak met Jippie haar Pekinees op een bakje aan de Grote Speelwei te puzzelen of was in een detectiveboekje aan het lezen.
De halsbandparkieten verwende Anne jarenlang door appels, pinda’s en ander parkietenlekkers op te hangen in bomen achter de Hulstbrug. De parkieten wisten als Anna er aan kwam en zaten dan al in tientallen op haar te wachten. Zodra ze haar zagen dwarrelden ze met veel kabaal uit de bomen naar het voer dat ze voor hen meebracht. Zes jaar geleden kwamen er nieuwe vogelvriendjes in Anna’s leven. De ooievaars van de Schapenweide. Ze waren nog heel jong toen ze voor het eerst broedden, een tienerliefde. De eerste jaren nog niet in staat voldoende prooidieren te vinden om een nest jongen groot te brengen. Op advies van echte ooievaarskenners besloten we ze een beetje te helpen. Anna werd hun beste vriendin die tijd. Ze verwende ze met pens dat ze altijd in huis had voor Jippie. Het bleek prima opfokvoer. Een fantastische ontdekking ook die al vlug elders in het land navolging vond. Het laatste jaar had Anna geen interesse meer in parkieten en geen interesse meer in ooievaars. Een poos geleden vertelde ik haar dat het dit broedseizoen zo goed ging met de ooievaars. Er was een nest met vier jongen dit jaar. De pubers van zes jaar geleden zijn inmiddels ervaren ouders die al 13 jongen hebben grootgebracht. Bij mensen komen ze al jaren niet meer eten. Om voedsel voor de jongen zoeken ze ver buiten het park. Ook van Anna lusten ze tot haar verdriet al lang niets meer. Als ik Anna vertel dat ook elders in het land gebruik wordt gemaakt van haar ontdekking om puberouders met jonge kuikens de eerste jaren met pens bij te voeren. Zegt ze dat ze een mooie erfenis nalaat.
Vanmiddag loop ik over het Grote Speelveld naar de bankjes met hondenvrienden. Jippie, die dagelijks -sinds Anna zich niet goed voelt- door haar buurvrouw wordt uitgelaten, komt als ik hem roep hard naar me toe rennen. Van de hondenmensen hoor ik dat Anna een paar dagen geleden overleden is. Morgenochtend wordt ze gecremeerd en nemen haar Vondelparkvrienden en -vriendinnen afscheid van haar.
Mat Janssen
Deze bijdrage werd ook gepubliceerd op http://ooievaars020.nl
Lieve Anne,Wat was je een fijn mens. Rust in vrede en houd het park in de gaten. We zullen voor Jippie zorgen. Lidia van Oostveen
R.I.P.
