Dit is een samenvatting van artikelen die verschenen tijdens de paddentrek van 2014
dinsdag, 11 maart 2014
Afgelopen weekend, aan het begin van de avond, werd op de Platanenlaan door een van de vrijwilligers van de paddentrek de eerste pad aangetroffen. Zij (de pad) was hoogzwanger en liep traag, maar hoog op de poten, kaarsrecht richting de paddenpoel op de Schapenweide, terwijl de nietsvermoedende fietsers links en rechts om haar heen reden. Ze had er zin in!
Gelukkig was er een ploegje vrijwilligers die haar voorzichtig in een emmertje deden en haar niet ver van de poel, op een veilige plaats, weer loslieten. Ondankbaar en onverstoord vervolgde het dier haar tocht naar de poel.
Sindsdien zijn er al enkele tientallen padden, en geleidelijk aan steeds meer bruine kikkers veilig aan de overkant van de druk befietste paden geholpen.
Niet alleen zorgt de grote groep vrijwilligers voor een veilige oversteek van de amfibieën van de winterslaapplaats naar een van de zes paddenpoelen in het Vondelpark, zij leveren ook hun bijdrage aan wetenschappelijk onderzoek van de Ravon. De Ravon, die onder andere studie doet aan de amfibieënpopulatie in Nederland, heeft het Vondelpark gekozen als pilot voor hun studie naar de effectiviteit van de trappetjes die in de honderden putjes in het park aangebracht zijn. Daartoe moet de padden- en kikkerpopulatie nauwkeurig geturfd worden om te zien hoe de aantallen zich door de jaren zich ontwikkelen. De vrijwilligers leveren daartoe de essentiële informatie.
Dus daarom een oproep aan alle wandelaars en fietsers die na zonsondergang het Vondelpark bezoeken: Rij langzaam, kijk uit waar je gaat, en probeer de vrijwilligers zo goed mogelijk te helpen.
Ga niet zelf eropuit om padden te zoeken, maar registreer je als officiële vrijwilliger om het wetenschappelijk onderzoek niet te verstoren.
Een van de vrijwilligers schreef zaterdag na zijn ronde:
Het was druk, zowel met padden en fietsers. Heel erg jammer dat er niet meer vrijwilligers waren. Bij mijn eerste ronde vond ik 9 padden. De meesten rond de Platanenlaan. In de emmer raakten de mannetjes verliefd en beklommen de vrouwtjes. Ik wilde net teruggaan naar huis toen ik Tim tegenkwam. Samen een eindje opgefietst, maar weinig gevonden. Toen ik alleen weer naar huis ging vond ik er nog 9 op de laan tussen de speelvijver en het Rosarium. Een uur later thuis dan eigenlijk de bedoeling was...
Als vrijwilliger bij de paddentrek ben je niet gebonden aan een rooster, en ook word je niet gebeld. Je beslist zelf wanneer je in het Vondelpark gaat helpen. Dat doe je via een speciale webpagina die alleen voor vrijwilligers beschikbaar is. Ook worden daar de verslagen van de padtrouilles geregistreerd.
Alle waarnemingen worden verwerkt, en worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek naar de populatie van de amfibieën in het Vondelpark.
zondag, 23 maart 2014
Bijna 20 kinderen van BSO Natuurfontein gingen met ongeveer evenveel ouders en drie medewerkers een avond helpen. Eerst kregen ze soep op de opvang en daarna werd een verhaal verteld over het waarom en de bedoeling van de paddenhulp.
Dit verhaal was samen met drie kinderen gemaakt. Er stond materiaal voor vier groepjes klaar en toen gingen we op stap. Het grootste deel van de groep keek aan de noordkant (ten westen van het Kinderkookcafé), een kleiner groepje keek aan de zuidkant uit naar padden en kikkers. Hoe ze ook hun best deden: de kinderen vonden ze helaas niet. Toch was het leuk en spannend. Sommige kinderen waren erg teleurgesteld. Gelukkig wonen een paar mensen aan het Vondelpark en die zijn in hun eigen tuin gaan kijken. En daar vonden ze 10 bruine kikkers (al waren sommige toch wel erg groen, vonden de kinderen). Zowel mannetjes als vrouwtjes zodat het verschil goed te zien was.
Aan de zuidkant kwamen we Daniël met een groep tegen. Zij hadden niks gevonden. Te fris, deze avond. Om half 9 verzamelden we aan de poort van de Koeweide. Een deel van onze groep was al naar huis: voor kleuters was het toch wel erg laat geworden. In ganzenpas liepen we over de Koeweide wat ook weer een ervaring op zich was. En toen mochten de kikkers de emmer uit.
De emmer werd op z'n kant gelegd en één voor één kwamen ze naar buiten. Sommige kikkers verdwenen tussen onze benen in plaats van naar het water. Het was heel mooi om ze te zien weg zwemmen! Verder zagen we nog een egelhuis, eenden, pissebedden en een duizendpoot onder een plank. Tevreden gingen we naar huis: allemaal weer een mooie ervaring rijker!
Fijn dat we iets terug hebben kunnen doen voor het Vondelpark waar we altijd zo graag spelen en van de natuur genieten.
woensdag, 9 april 2014
Dit jaar hadden we weer een langgerekte paddentrek, die zich over een periode van 5 weken uitstrekte, en er was geen duidelijke drukke periode. Op zondag, 2 maart 2014 meldt Emilia: "Een kleintje en een dikke kikker. Gevonden tussen de weides en onder het hek van de Schapenweide gezet". Opmerkelijk, omdat de eerste vangst vaak een pad is.
De weken erna verloopt de trek niet spectaculair. Door de koude en de harde frisse wind blijven de getelde dieren meestal onder de 10 per avond. Qua bezoekers was het wel druk. Vooral de dril-training, waar grote groepen te dikke mensen achter een man-op-een-fiets-die-op-een-fluitje-blaast rennen, is populair geworden. Gelukkig heeft deze gril niet duidelijk geleid tot veel slachtoffers onder de trekkende kikkers en padden.
Op maandag, 10 maart 2014 meldt Marijke:
Drie rondjes op de fiets, alleen de eerste ronde wat gevonden, Een bij de Koeweide en drie bij de Huijgensvijver. Een derde kikker moest net als ik uitwijken voor een ambulance met zwaailicht, die een in het ongerede geraakte bezoeker van het boombankje bij het paviljoen kwam redden. Tot mijn verbazing landde de kikker op het rooster van een putdeksel, zette zich handig af tussen de kieren en verdween snel in het gras. Verder alleen buitelende blaadjes op de paden en trainende bootcampers die kikkersprongen uitvoerden!
Ook was er een vrouw die haar kinderen kennis wilde laten maken met de paddentrek. Zoals alle vrijwilligers maakte ze een verslag:
Na mailverkeer gehad te hebben met Daniel, was de dag eindelijk daar. Alles aangeschaft wat we nodig hadden en op pad met ons gezin. Mijn man ik en 3 kinderen. We hadden afgesproken bij de Amstelveenseweg, samen zijn we met Daniel mee gelopen en die heeft ons alles verteld over de paddentrek. En nog veel meer dan dat... we weten nu ook waar de wilg staat met heel veel nestjes. En de uilenroep van het vrouwtje hebben we gehoord. En ook de ooievaars schijnen hun best te hebben gedaan, zodat we heel misschien wel een nestje kunnen verwachten. Heerlijk om met zo een natuur liefhebber op pad te zijn. En dat zo midden in de stad. Het was koud en droog die avond, dus we hebben geen padden gezien. Het was voor ons een goede oefening voor het echte werk. Aan het einde van onze ronde troffen we nog de groep kinderen, en die hadden ook niets gevonden. Zij hadden een aantal kikkers gekregen van iemand uit een tuin. Wat waren de kinderen blij, de kikkers hebben we met de hele groep uitgezet achter het hek. Dit was al een belevenis op zich. Daniel leidde ons door dat stukje natuur, en in het poeltje daar hebben we ook de kikkers uitgezet. De kinderen toch nog tevreden. Moe maar voldaan met 2 slapende kinderen in de bakfiets weer naar huis. Ik heb me al weer ingeschreven voor een volgende keer.
Ze zijn nog enkele keren teruggekomen, en toen was de vangst steeds succesvol.
Pas op dinsdag, 18 maart 2014 viel er in de avond wat lichte regen. Het weertype waar amfibieën dol op zijn. Daniel schrijft in zijn bericht:
Ik zag al meteen dat het druk zou worden toen de eerste druppels vielen. En dat werd het. Handenvol werk. Helaas erg weinig medevrijwilligers gezien, dus daarom heb ik enkele spoedcursusjes paddenrapen aan voorbijgangers gegeven. Inderdaad spraken zij van tientallen vondsten! Zelf heb ik anderhalf rondje in twee uur gereden (eigenlijk lopen want overal moest ik weer afstappen), Ze waren overal verspreid door het park. Langs de Platanenlaan zes kikkers en zes padden gevonden, en bij de tweede poel afgezet. Van de Koeweide tot de van Baerlestraat dertien kikkers en vier padden, die hun bestemming in de Huygensvijver vonden. Daarna snel fietsend (ik had eigenlijk om 8 uur een afspraak) toch nog vijf kikkers en twee padden. Die gingen naar de eerste vijver. Meteen daarna kwam ik Marijke tegen, die ook haar dieren in de poel afleverde. Ben was er ook.
Die avond telden we tegen de tachtig dieren.
Daarna kwam er weer een koude en droge periode van bijna twee weken, en eindelijk op 29 en 30 maart werd het warmer en heiiger, ideaal paddentrek-weer.
Tanja was op zondag, 30 maart 2014 ook in het park en ze berichtte:
Toen ik bij het vallen van de avond begon kwam ik al na 20 meter een pad tegen midden op de weg. Ik heb haar in de koeweide losgelaten. Mijn eerste kikker vond ik bij de Hygensvijver die ik daar ook in heb losgelaten. Bij het paviljoen vond ik twee kikkers onder de struiken, na veel moeite (wat zijn die toch vreselijk snel) heb ik ze kunnen vangen. Niet veel verder vond ik nog twee kikkers op de weg op weg naar het water. Ik heb ze niet gevangen maar veilig overlaten steken. Mijn inmiddels erge drukke kikkers in mijn emmer heb ik daar ook in het water los gelaten. Niet veel verder nog een kikker gevonden die ik op de koeweide heb losgelaten. Daar kwam ik Daniel tegen, na even gezellig gepraat te hebben ging ik op weg naar huis. Niet ver van het hek van de Koeweide kwam ik twee kikkers tegen, die gevangen en losgelaten bij de weide. Daar kwam ik een hele grote groep tegen die wel 30 kikkers en padden hadden gevangen. Daniel stelde voor om ze los te laten in de poel van de Koeweide. Daar hebben ze hun vrijheid gekregen en we hebben kunnen luisteren naar het gebrul van de padden (indrukwekkend). Niet veel later gingen we allemaal naar huis. Tja en daar kruiste een kikker en een pad mijn weg, die heb ik gevangen en bij de Koeweide losgelaten. Een zeer leuke avond. Het was gezellig druk in het park, veel muziek, bbq geuren, dronken maar gezellige mensen, geuren waar je zowat kleuren van ging zien! En mensen die vragen stelde over wat ik deed. Ja een leuke avond.
Twee avonden achter elkaar vonden we rond de 80 per avond.
Daarna liep het aantal vondsten geleidelijk af. Op maandag, 7 april 2014 werd tijdens een laatste excursie besloten dat de paddentrek ten einde gekomen was.
Putjes
Aan het eind van 2012 heeft Waternet trapjes in de putten geplaatst. Sindsdien is een kleine groep vrijwilligers aan het meten wat de effectiviteit van deze trapjes zijn. De officiële tellingen worden door het Ravon verwerkt, maar nu al kan ik zeggen dat de trapjes werkelijk effect hebben.
In maart hield Daniel Kropveld een lezing op een ecologencongres georganiseerd door Waternet waar de eerste resultaten van de trapjes gepresenteerd werden. We maakten toen ook goede afspraken over het schoonzuigen van de putjes. Dit gebeurt vier keer per jaar, en we worden ruim van tevoren gewaarschuwd zodat we tijd hebben de laatste dieren uit de putten te redden.
Samenvatting
Dit jaar kwam een einde aan de jaarlijkse groei van de aantallen gevonden dieren. Dat heeft deels te maken door een gebrek van actieve vrijwilligers, en deels door het koude en droge voorjaar. Ook is het aantal slachtoffers, en het aantal dat in putjes in aangetroffen relatief klein gebleven.
Hier is het resultaat van de paddentrek in grafiekjes. Klik op de plaatjes om een vergroting te zien
In 2007 werd de vrijwilligersgroep voor de paddentrek opgezet door Daniel Kropveld met hulp en adviezen van Martin Melchers (stadsecoloog). De vrijwilligersgroep vormt een onderdeel van de Werkgroep Natuur van de SOOZ. Ook is er een nauwe samenwerking met het Ravon.
Wat een leuk stuk om te lezen en heel herkenbaar. Ik vond het een bijzondere ervaring om dit zo voor de eerste keer mee te maken, en volgend jaar ga ik zeker (en vaker) weer gewapend met zaklamp en emmer het park in, op zoek naar overstekenende kikkers en padden!De foto's van dit jaar:
